Ego’s gaan bij versplintering op rechts aan de haal
(Door Jan Gajentaan)
Onze gastauteur Jan Gajentaan pakt de versplintering op rechts aan. Hij is daarover sceptisch. Met uitzondering van de PVV waarop hij als gewone Rotterdammer hoogstwaarschijnlijk in maart volgend jaar gaat stemmen. Dat kondigde Jan Gajentaan al eind augustus op deze site exclusief aan. Hij was ook gastauteur van Zwarte Piet die in zijn zwarte of bruine gedaante moet blijven als cultuuruiting. Jan Gajentaan woont al ruim elf jaar in Hoogvliet. (Foto hiernaast: Jan Gajentaan)
Het lanceren van nieuwe partijen alsof het vuurpijlen zijn aan de rechterkant van het politieke spectrum: het lijkt wel of we dit jaar een vervroegd Oud en Nieuw meemaken. De ene politieke vuurpijl na de andere wordt de lucht in geschoten. In hoeverre voegen deze partijen iets toe?
Afgelopen maandag hebben we de lancering van GeenPeil meegemaakt als politieke beweging met het vooraf breeduit aangekondigde ‘masterplan’ van journalisten Bart Nijman en Jan Dijkgraaf. Kort gezegd komt het initiatief erop neer dat de ‘mogelijke parlementariërs van GeenPeil’ levende stemkastjes worden, zoals de partij het zelf omschrijft.
De potentiële parlementariërs van GeenPeil worden geacht simpelweg te stemmen wat de leden op internet in meerderheid dicteren. Zonder het raadplegen van hun individuele geweten.
Dat lijkt mij op zijn zachtst gezegd een gevaarlijke uitholling van het parlementariër zijn. Want wat als de leden verordonneren dat iedereen 100 km per uur mag rijden binnen de bebouwde kom? Gaat Jan Dijkgraaf dat keurig doorgeven in het parlement? Om al te erge zaken te voorkomen heeft GeenPeil gesteld dat ze alleen zaken in stemming brengen die passen binnen het Verdrag voor de Rechten van de Mens, waardoor het mogelijk een vrij policor verhaal wordt, afhankelijk hoe ruim dit verdrag dan weer geïnterpreteerd wordt.
Verder werd breeduit aangekondigd dat de mogelijke parlementariërs van GeenPeil schriftelijke vragen zullen stellen om de regering te controleren. Welnu, ik heb nieuws voor GeenPeil, we hebben al 150 Kamerleden die dat zeer nauwgezet doen en af en toe in een mate dat je denkt het zou ook iets minder kunnen, aangezien het halve ambtelijke apparaat bezig is met de beantwoording van Kamervragen.
Het is daarom de vraag in hoeverre GeenPeil werkelijk iets toe te voegen heeft aan het bestaande partijenlandschap. Immers, vijftig jaar geleden is D66 al opgericht om de burgers meer zeggenschap te geven en een breuk te bewerkstelligen met de ‘oude politiek’. Dit alles gebeurde onder leiding van de flamboyante Hans van Mierlo en Hans Gruijters, die net als Bart Nijman en Jan Dijkgraaf nu afkomstig waren uit de journalistiek. Jan Roos, bekend van PowNed, ook.
Inmiddels zijn de progressieven van 1966 genesteld in de instituties en is hun democratiseringsijver gesust tot een zacht borrelend bejaard beekje, met afgezwakte en totaal niet inspirerende onderwerpen als een correctief (zwaar beperkt) referendum. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de democratiseringsijver dit keer komt van rechts dat zich op zijn beurt uitgesloten voelt van de instituties en de media, die in tegenstelling tot de vroege jaren zestig vrijwel allemaal gedomineerd worden door progressieven.
Het kan in mijn ogen geen kwaad het debat over meer directe democratie nog eens aan te zwengelen. In principe ben ik daar ook voorstander van, al vind ik een parlementariër als ‘levend stemkastje’ een gevaarlijke en doorgeslagen ontwikkeling.
Toch is het een déjà vu-ervaring en daarom in mijn ogen niet erg inspirerend. Zelfs de filmpjes en het taalgebruik van mannen als Thierry Baudet (Zie foto hiernaast) en Jan Dijkgraaf lijken af en toe rechtstreeks gejat van wijlen grootmeester Hans van Mierlo (“en hoe we allen vurig bleven geloven in ons plan”). Alleen krijgt het nu een conservatief tintje.
Daarnaast roept het bevreemding en irritatie op dat de ‘bloedgabbers’ van het landelijk referendum over het EU-handelsverdrag met Oekraïne, Baudet, Roos, Nijman en Dijkgraaf (de laatste was wat minder prominent aanwezig) elkaar nu te vuur en te zwaard bestrijden. Zoals de De Telegraaf kopte, is de Oekraïne-vuist versplinterd tot drie vuisten. Het is allemaal nogal operetteachtig.
Waarin onderscheiden die nieuwe partijen zich inhoudelijk? VNL, waarvan ik ooit een blauwe maandag lid van ben geweest, had oorspronkelijk een helder klassiek-liberaal verhaal. Sceptisch over de euro en economisch rechts van de VVD en de PVV met een strak belastingplan (lage vlaktaks) en lagere lasten.
Dat was tenminste een helder verhaal, al heb ik er altijd twijfels over gehad of het gerechtvaardigd is veelverdieners in één klap tonnen belastingvoordeel te gunnen.
Door toedoen van Jan Roos (zie foto hiernaast) en zijn ijver te scoren in de publiciteit komt het nogal cowboy-achtig over bij VNL.
In luttele weken werd gepleit door Roos voor verlaging van de bijstand (van de sociale diensten per gemeente) als vangnet voor de allerarmsten met 10 procent.
Voorts zorgde hij in nauwe samenspraak met PVV-aartsvijand Alexander Pechtold van D66 voor een parlementaire meerderheid om de wietproductie in Nederland te legaliseren.
Ook blijkt de partij ineens uit het samenwerkingsverband met UKIP te zijn gestapt, waarover nogal wisselende verhalen de rondte doen.
Verder bleek dat VNL het Bijzonder Onderwijs in Nederland niet meer wil financieren, hoewel dat door veel ouders met kinderen op christelijke maar seculier ingestelde scholen (waaronder ook de kinderen van schrijver dezes) zeer gewaardeerd wordt als baken van rust tegenover een rap islamiserende overheid. Overigens een punt waarom Pim Fortuyn destijds het onderwijs op christelijke basis juist koesterde. Hij wilde alleen het islamitisch onderwijs aan banden leggen.
Last-but-not-least brak Jan Roos een lans voor onze Zwarte Piet, maar dat is een typisch PVV punt. Zo zien we dat de partijen rechts van de VVD elkaar voortdurend in de weg lopen met standpunten die elkaar deels overlappen. Wat het Forum van Democratie en GeenPeil hier nu precies aan toe te voegen hebben als politieke partijen, is mij eerlijk gezegd onduidelijk.
Ondergetekende zal daarom in 2017 gewoon zijn stem uitbrengen voor de PVV. Niet omdat ik met alles precies op één lijn zit met de PVV. Zo denk ik nog steeds wat genuanceerder over het islamverbod. Maar wat schieten we op met al die verdeeldheid?
Alleen een sterke PVV zal in staat zijn Mark Rutte in 2017 van het premierschap af te houden, de ongecontroleerde massa-immigratie te beteugelen.
Een instroom van ruim 100.000 immigranten per jaar sinds 1990 oplopend tot 205.000 in 2015, is in deze tijd totaal onverantwoord.
Asielopvang in eigen regio te organiseren (een mooi punt voor PVV en VVD samen) en op zijn minst een begin maken met het terughalen van bevoegdheden van de totaal uit zijn krachten gegroeide EU.
Ik zal me daarom blijven richten op het grote plaatje en niet al te veel aandacht besteden aan de rechtse splinters van de heren met de grote ego’s.
Tot nu scoren ze niet of minimaal in de peilingen, al zullen we moeten afwachten of dat bij GeenPeil ook zo is.
Relevanter dan al die rechtse splinterpartijtjes en de ego’s die ermee aan de haal zijn gegaan, lijkt mij het onderwerp van rechtse samenwerking in een nieuw kabinet. Voor de goede orde: dan heb ik het over PVV, VVD en SGP.
Drie stabiele rechtse partijen (hoewel de VVD onder Rutte af en toe linksliberaal oogt) die, eventueel samen met CDA, de kern kunnen vormen van een regering die Nederland weer sterk maakt, de immigratie terugbrengt tot behapbare proporties en de EU zijn plaats wijst.
Dat lijkt mij een prima uitgangspunt voor een door rechts gedomineerde coalitie in 2017. En mocht dat beteugelen van de EU niet lukken, dan kun je er altijd alsnog uitstappen.
.gif)
