KUNST & CULTUUR

Liever Turks dan Paaps..

(Door Geert-Jan Laan)

Tijdens de Nederlandse vrijheidstrijd, de 80-jarige oorlog dus, was een gevleugelde uitdrukking:,, Liever Turks dan Paaps.”Dat sloeg op de moslimbondgenoten in een land dat nu Turkije heet. In de strijd tegen de Spanjaarden was de sultan een belangrijke bondgenoot van de jonge Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. In de harem van de sultan bevinden zich ook een grote hoeveelheid, door Nederland geschonken, Delfts blauwe tegels en andere kunstvoorwerpen.

Nederland was ook het eerste westeuropese land dat het moslimrijk erkende. En ook de eerste staat die een eigen ambassade in de stad opende die toen nog Constantinopel heette.Op onze beurt namen we de Turkse tulpenbollen mee en ontwikkelden zo een handel die tot op de dag van vandaag vele honderden miljoenen euro's en dollars waard is geworden.

Nu is het natuurlijk niet zo dat onze strak en streng gereformeerde voorvaderen ook vijf keer per dag op een matje in de richting van Mecca bogen met de tekst :,,Allah is groot.”

En katholieken werden niet onthoofd of op de brandstapel geworpen, maar wanneer zij zich in hun schuilkerken een beetje rustig hielden dan was een ander nieuw woord van toepassing. Het werd “gedoogd”.

En ik weet ook wel dat wanneer ooit de moslimtroepen niet voor Wenen waren tegengehouden de kans groot zou zijn dat wij ook in hoofddoekjes en lange jurken gekleed zouden zijn, maar dat is allemaal niet gebeurd.

Dus hebben we vrijheid van godsdienst. En dus plaatst iemand die de moskee wil sluiten zich buiten de orde in dit land.

En dat zou ook moeten gelden voor een politieke partij die geen leden en geen gekozen aanvoerder heeft.

Een fors aantal jaren geleden toen de Arabische landen dankzij de sterk gestegen prijzen van ruwe olie vele miljarden hadden te verteren was ik op een Europees/Arabisch symposium in de Zwitserse stad Montreux. Aanwezig was ook een uit Ijmuiden afkomstige vishandelaar. Ik vroeg aan hem of hij de Arabieren wilde overhalen onze malse Hollandse nieuwe te kopen en te consumeren. Hij knikte ontkennend. ,,Nee, dat houdt niet lang in de woestijn.” Hij troonde me mee naar een aanpalende kroeg en liet me samenzweerderig een soort kompas zien met allemaal in het Arabische afgedrukte plaatsnamen van over de hele wereld. ,,Kijk,“sprak hij terwijl hij een plaats dicht bij Montreux opzocht. De kompasnaald verschoof en hij wees:,, Daar ligt Mecca. Want zo'n Arabier ligt niet graag met zijn reet in de richting van Allah. Ik heb het de Meccafinder genoemd. ” Ik vroeg hoeveel het moest kosten. ,, Ik heb het in Italie laten vergulden. Zeg maar vijf honderd dollar.”

Een paar dagen later meldde hij dat hij er al zo'n zestig had verkocht.

Opnieuw had de koopman gewonnen van de dominee.