KUNST & CULTUUR
Fluiten achter een lemen masker
In het internationale theaterfestival van Rotterdam, ‘De Keuze’, speelde woensdagavond het Argentijnse theaterstuk ‘África’ en het Duitse zangtheater ‘Human Requiem’. Meer verschillend kunnen theaterstukken haast niet zijn. Een punt van overeenkomst is dat het beide stukken zijn die niet los laten.
Lees verderNog meer ‘mooie schepen en banen’
De Rotterdamse
haven trekt veel vreemde vogels in bonte vederdracht aan: ARM-15', 'AIDOsol',
'DWHALE', 'DOKTER WAGEMA[...]
'Ach, was het maar altijd september'
HERFST
De zomer droomt
zich een ligstoel
De herfst zakt er
door heen…
*
Nu komt de h[...]
Maike Lond, ontspannen en geestig
Maike Lond – ‘Ten
Journeys to a Place Where Nothing Happens’ gezien op zaterdag 20 september in
de Krijn B[...]
Festival ‘de Keuze’ briljant van sta
‘Suite N°1 ‘ABC’,
de openingsvoorstelling van het festival, gebruikt alledaagse taal als register
voor het the[...]
‘Træben’, jazz met rauw rockrandje
Op 19 september
presenteert Træben hun derde cd ‘Looking At The Storm’, in LantarenVenster in
Rotterdam. De hal[...]
‘Limelight’ nieuw onderdeel van IFFR
Vanaf de komende
(44ste) editie presenteert International Film Festival Rotterdam (IFFR)
een nieuw terugkerend progr[...]
Anton Corbijn: ‘A most wanted man’
Iedereen is
verdwaald in ‘A most wanted man’ de nieuwe film van Corbijn. De personages, de
speurder Günther Bac[...]
Film Pim Zwier: 'Never a dull moment'
Rotterdams
filmmaker Pim Zwier ontdekte in het archief Nederlands Fotomuseum het
manuscript van de nooit publiceerde[...]
Feestelijke afsluiting expo Bima Engels
Op zondag 31
augustus om 19.00 uur zal er in het atelier van Chris Ripken in de
Insulindestraat 248 een afscheidsf[...]
Westerik in Boymans van Beuningen
Co
Westerik 90
Minnaar, je
kwetsbaarheid slechts overdekt
door huid zo laat de
schilder je
in heldere[...]
Social media
Advertentie...
KOPSTOOT
Leve onze grote vriend ‘Den Dood’
De zon komt op, op en op. En duikt weer onder.
Al miljarden jaren lang. De zon is eeuwig.
De zon komt op, op en op en duikt weer onder.
Al biljoenen jaren lang. Onze zon is oneindig.
Alleen wij stervelingen
– zij die sterven gaan, groeten U -
leven geen fractie met duizenden nullen
achter de komma van een seconde.
Zelfs de arme eendagsvlinder
is stukken beter af dan wij.
Na zo’n kleine honderd jaar (in mensenjaren)
is ons leven op. Op is op, nietwaar?
In een flits van een gebroken zonnestraal.
Voor ‘Den Dood’ hoeft niemand meer te vrezen.
Onze ‘Vriend Den Dood’ is de grote bevrijder
van onze aardse, soms helse, kommer en kwel.
Het is ‘Mister en Missis Ouderdom’
die wij moeten vrezen.
Zo geniepig, zo snel,
met al hun gebreken en pijnen.
Geen ontsnappen aan. Voor rijk noch arm.
Hoe ouder en ouder, hoe stokouder,
hoe groter onze angsten.
Om tenslotte als verscheurd perkamentpapier
te verschrompelen onder die schijnbare meedogenloze,
harteloze koperen ploert.
De mens komt op, op en op.
En duikt weer onder.
Een mensenleven lang.
Zie onze bevrijder.
Leve onze grote vriend ‘Den Dood’.
Jim Postma
Column
Ronald Sörensen
Selectieve verontwaardiging
