COLUMNS
Ik heb Churchill nog gezien
Vrij kort na de Tweede Wereldoorlog bezocht de voormalige premier van het Verenigd Koninkrijk en natuurlijk de grote overwinnaar van Nazi-Duitsland Winston Churchill Rotterdam. Staande in zijn auto op een nog vrijwel weggebombardeerde Coolsingel wierp hij het restant van zijn sigaar op straat. Dat werd opgepikt door een Rotterdammer die de peuk zorgvuldig verpakte en bewaarde. Lees verder
De droom van een Kunsthal-directeur
Inmiddels zijn 25 rechercheurs gezet op de spraakmakende schilderijenroof uit de Rotterdamse Kunsthal. Buit zo'n 100 mi[...]
Oefening
Afgelopen maand is er in Rotterdam een militaire oefening gehouden. Ineens stonden er honderden gewapende soldaten in o[...]
Politie op de bon
Met een groepje veteranen zitten wij volop te genieten van de laatste mooie zomerdagen op ons caféterrasje. Nog steeds[...]
Tussen Rotterdam en Londen
Op een zeer ontspannen, zeg maar ouderwetse manier, ben ik onlangs naar Londen gereisd. Dus met de trein naar Hoek van [...]
'Euneuco'
Mijn energiemaatschappij Eneco noem ik al tijdenlang ‘Euneuco’. Vooral als ik in de volksmond praat met mijn energi[...]
‘Blauw op straat’
Laatst ben ik gebeld door een journalist van de Havenloods. ,,Wat te denken van het alcoholverbod achter het Centraal S[...]
'Love Me Do'
De datum 5 oktober 1962 staat bij mijn weten niet als bijzonder in de geschiedenis-boeken. De wereld was overzichtelijk[...]
‘De plofkip’
Mijn buurman Ruud komt opgewonden de verkeersweg overgestoken, richting ons terrasje. Daar zitten wij met vijf man wat [...]
Nimmer meed ik Timmer (3)
Op 28 februari 1989 werd mijn oudste zoon Michiel 20. Hij vierde die verjaardag op een zaterdagmiddag op zijn nieuwe ka[...]
‘Ik val aan…’
Naarmate je leeftijd stijgt, nemen begrafenissen en crematies om je heen toe. Vorige week vertelde ik dat een oude beke[...]
Social media
Advertentie...
KOPSTOOT
Trouwringen bij caféruzie
(Door Jim Postma)
Tijdens mijn inmiddels duizenden cafébezoeken in deze stad maakte ik heel wat caféruzies mee. Koning Alcohol was en is daarin meestal de boosdoener. Zo was ik ooit getuige dat in ons bekend café ‘De Schouw’ aan de Witte de Withstraat een barbaarse ruzie ontstond over een gokautomaat. Een toen nog jonge collega van mij, Piet Koster van Het Vrije Volk, werd in het conflict door een brute dronkenman neergeslagen. Met een bloedend gezicht lag hij op de grond.
Pas later bleek dat die lafhartige klap (onze Piet kon zich amper of niet verdedigen) zijn grootste geluk ter wereld werd. Op de gokkast zelf won hij namelijk - zoals zo velen - amper wat of niets. Toen hij op dat moment uitgestrekt lag, ontfermde zich een onbekende schone jonge dame over hem. Zij hielp hem overeind en verzorgde zijn wonden. Het werd liefde op het eerste gezicht. Piet en Vera trouwden later met elkaar, kregen kinderen en het werd tot in de lengte van dagen één groot stralend huwelijk…
Na die gemene rot klap heeft Piet overigens nooit meer op een gokkast gespeeld. Zo wijs was hij wel. Liefde en geluk zijn namelijk nooit te winnen op zo’n duivelse, vaak verslavende, kast. Inmiddels is mijn goede collega van destijds, dus Piet Koster, al weer enkele jaren geleden overleden.
Kemphanen
Recent was ik weer getuige, nu in café Centraal aan de Zwartjanstraat, van zo’n onbenullige caféruzie. Toevallig zat ik met mijn barkruk tussen de twee kemphanen in. Het ging om een gepensioneerde zwaarlijvige slager en een gesjeesde filosoof met een grote grijze bromsnor. De aanleiding van de barruzie was de leesbril van de overigens homofiele slager. Vervolgens gingen zij elkaar uitmaken voor ‘rotte vis’, zoals je ziet in de strips van Astrix en Obelix.
In hun scheldkanonnade werd zelfs God meerdere malen vervloekt. Totdat barkeepster Yvonne de boel probeerde te sussen door te zeggen: ‘God bestaat helemaal niet!’
De beide kemphanen werd hierdoor even de mond gesnoerd. Toen zei Yvonne: ‘God zit in jezelf..’ De filosoof dacht even na en zei toen aarzelend: ‘O, Die zit dus in je hersenen.’
Waarop de slager opnieuw begon met: ‘Dan zit Die zeker niet in jou. Want jij hebt helemaal geen hersenen!’
Nu ontplofte de filosoof tegen de slager, met: ‘Weet je wat jij bent hè. Een vuile vieze ruige varkenspoot.’
Op dat moment stond ‘Ruud de glazenwasser’ op. Een krachtpatser met het figuur van Jerommeke uit Suske en Wiske.
Onderweg naar de café-uitgang sprak hij vredelievend met zijn bekende gulle lach:
‘Heren, heren toch! Ben zo weer terug. Ik ga even twee trouwringen voor jullie halen!’
Column
Ronald Sörensen
De keuze van Metin Celik is deprimerend
Column
Jim Postma
De zwarthandelaar’ met roomboterletters
